ผู้รู้ดีเป็นผู้เจริญ

มวลมนุษย์ผู้เปรื่อง ปรีชา เชี่ยวแฮ
เพราะใคร่ศึกษา สิ่งรู้
รู้กิจผิดชอบหา เหตุสอด ส่องนา
นี่แหละบุคคลผู้ เพียบด้วยความเจริญ

มวลผู้ชูปรีชา เสาะวิทยาไม่ห่างเหิน
ผิดชอบกอบไม่เกิน รู้ดำเนินตามเหตุผล
ชื่อว่าปรีชาดี ผิดชอบมีพิจารณ์ยล
ผู้นั้นจักพลันดล พิพัฒน์พ้นจักพรรณนา

ควรเราผู้เยาว์วัย จงใฝ่ใจการศึกษา
อบรมบ่มวิทยา ปรุงปรีชาให้เชี่ยวชาญ
ขั้นนี้จักชี้ว่า มีปัญญาไม่สมฐาน
ต้องหัดดัดสันดาน กอบวิจารณ์ใช้ปัญญา

ของ พระยาอุปกิตศิลปสาร
ใน หนังสือเรียนภาษาไทย ชุดพื้นฐานภาษา
ชั้นประถมศึกษาปีที่ ๕ เล่ม ๑ หน้า ๙๔-๙๕