หน้าเว็บ

04 กุมภาพันธ์ 2552

พิเภกสอนบุตร

โอ้สงสารมารซื่อชื่อพิเภก
โหรารู้ดูดีคัมภีร์เอก เลิศในเลขไตรเทพวิเศษสยา
เมื่อทำนายทายสุบินทศพักตร์ พญายักษ์ขัดเคืองจะเข่นฆ่า
ฯลฯ
อันครั้งนี้พี่จะไปจากไกลแล้ว นางน้องแก้วอยู่หลังระวังหนา
สงวนองค์จงดีมีอัชฌา เลี้ยงลูกยายังเยาว์อย่าเบาความ
อนึ่งนางสาวใช้ในปราสาท ถ้าพลังพลาดเล็กน้อยค่อยไต่ถาม
จงฟังหูไว้หูอย่าวู่วาม พูดให้งามไพร่ผู้ดีมีเมตตา
อย่าถือผิดเป็นชอบประกอบสัตย์ ระวังไว้ในสวัสดิรักษา
เป็นสตรีที่ชั่วทั่วนินทา เหมือนหนึ่งกากีแกมกลกับคนธรรพ์
อีกสมุดตัวทองของในตู้ จงหมั่นดูให้มากทั้งพากย์ฉันท์
แบบฉบับตำรับตำราสารพัน จงผ่อนผันเลือกใช้ที่ได้การ
พิศโฉมเบญกายเสียดายนัก โอ้ลูกรักเป็นกำพร้าน่าสงสาร
อันสตรีด้วยชายหมายประมาณ หญิงข้าวสารชายข้าวเปลือกเกลือกสุธา
เจ้าเป็นบุตรสุดรักของบิตุเรศ ดั่งควรเนตรควรเมืองในเบื้องขวา
เจ้าจงจำถ้อยคำของบิดา จะเจรจาลุกนั่งและนอนเดิน
อิริยาบทสี่เป็นที่ยิ่ง รักษาสิ่งสวัสดีที่สรรเสริญ
สำรวมเนตรสังเกตใจอย่าได้เพลิน นุ่งประเชินห่มเจียมเสงี่ยมจน
สงวนงามยามอับอาภัพญาติ อย่าหมายมาดพึ่งผู้ใดไม่เป็นผล
ฯลฯ
ประโลมตอบวรนุชพระบุตรี เจริญศรีรุ่นทรงเจ้าจงจำ
จะเป็นสาวคราวโศกรักษาศักดิ์ ให้รู้จักชอบผิดคิดข้อขำ
จะเจรจาอย่าให้คนเขาเคืองคำ ถ้าจำทำสิ่งไรให้พินิจ
จะนุ่งผ้าทาแป้งแต่งองค์ พอสมทรงสารพัดอย่าดัดจริต
งามยศมารยาททั้งผาดพิศ อย่าคบมิตรคนพาลสันดานโกง
ฯลฯ
จงตรองเกรงตรึกกริ่งสิ่งศัตรู เจ้าเร่งรู้ระวังองค์ให้จงควร
เป็นสตรีมีศักดิ์ให้บริสุทธิ์
ฯลฯ
เคราะห์ร้ายพายโกรธอย่าโทษใคร โทษเอาใจตัวเองไม่เกรงนาย
จงฝากตัวกลัวผิดที่คิดชอบ ตามระบอบบูราณประมาณหมาย
ข้าดีเพราะบ่าวดีเพราะรักนาย อันตรายนอกในระไวระวัง
จงซื่อสัตย์สามิภักดิ์คอยรักนาย อย่าปองหมายคุมโทษโกรธลับหลัง
ให้รู้เก็บรู้กินสิ้นหรือยัง ถ้านายสั่งทำการอย่าคร้านแช
แม้นนายทุกข์เจ้าอย่าสุขเกษมเสียง จงคอยเคียงนิ่งระวังฟังกระแส
ถ้าอยู่ไกลไม่ทันจะผันแปร ถ้านายใช้อย่าได้แชให้ช้าเชือน
ฯลฯ
ตัวเป็นหญิงสิ่งใดไม่สันทัด ให้เจนจัดกับข้าวทั้งคาวหวาน
ถึงจะเป็นเช่นหม่อมพนักงาน คงโปรดปรานได้ชื่อฝีมือดี
สารพัดหัดให้เจนเป็นวิชา เขาย่อมว่าชาววังช่างบายศรี
รู้ไว้เผื่อเมื่อหน้าได้สามี ถึงเป็นที่ท่านผู้หญิงอย่าทิ้งครัว
ฯลฯ
เป็นหญิงดีมีอัชฌารักษาผัว รู้ฝากตัวชายไม่ร้างนะนางเอ๋ย
แม้นสตรีดีจริงไม่ทิ้งเลย เราก็เคยรู้เช่นได้เห็นเชิง
สอนสิ่งไรที่ชั่วไว้ผัวสอน จงผันผ่อนเช้าค่ำอย่าทำเหลิง
แต่ลำบากยากจนจะป่นเปิง แตกกระเจิงจากผัวเพราะตัวทำ
อย่าโทษชายร้ายชั่วอยู่ตัวหญิง แม้นดีจริงชายคงชุบอุปถัมภ์
คบชายชั่วพาตัวระยับระยำ ถ้าชอกช้ำบุบสลายไม่หายเลย
เป็นนารีที่เจริญบำรุงร่าง จงสำอางเอี่ยมสะอาดฉลาดเฉลย
ฯลฯ
ถ้าทำดีอัชฌาสวามิภักดิ์ ถึงมิรักก็คงจะสงสาร
อย่าพูดมากปากกล้าทำสามานย์ เหมือนประจานหน้าตัวให้มัวมอน
แม้นทำดีมีชื่อบันลือยศ อยู่ปรากฎตัวตายไม่หายหอม
ถ้าทำร้ายชายร้างต้องหมางตรอม จะพาผอมเผือดซูบทั้งรูปทรง
อย่าเล่นตัวจนผัวมีเมียน้อย นั่งตะบอยบ่นบ้าว่าเขาหลง
ถูกเสน่ห์เล่ห์จมอยู่งมงง พาโลหลงโทษชายแต่ฝ่ายเดียว
อันจิตชายหนึ่งรำพึงสอง ตามทำนองนอนนึกตรึกเฉลียว
น้ำมากปลาไม่ตายวายกลมเกลียว สายน้ำเชี่ยวชอบมัจฉาในสาชล
เป็นเมียหลวงหวงหึงเส่น์หา เหมือนพานพาใจรำพึงไม่มีผล
สารพัดป่วยการงานของตน มีผู้คนคอยด่าว่ากระทบ
ทำปากกล้าสามานย์ประจานผัว ไม่ไว้ตัวเมียน้อยจะพลอยตบ
รู้ไกล่เกลี่ยเมียน้อยคอยนอบนบ จงประจบรักผัวของตัวเดิม
ถึงเสียทองเท่าหัวตัวอย่าเสีย ทำไม่เมียเมียน้อยปล่อยให้เหิม
ใครพลั้งพลาดขาดเหลือช่วยเจือเติม จะส่งเสริมสอนให้ชอบค่อยปลอบใช้
อันแม่เรือนเหมือนแมวเมียน้อยหนู ศิษย์กับครูธรรมดาอัชฌาสัย
เราก็จิตคิดดูเล่าเขาก็ใจ รักกันไว้ดีกว่าชังระวังรัก
ถ้าเขาซื่อเราก็ซื่ออย่าถือยศ แม้นเขาคดเราก็คมอยู่ในฝัก
ชอบเชิงใช้ได้เชือดเดือดจึงชัก ให้รู้จักแข็งอ่อนผ่อนปัญญา
ฯลฯ
เป็นสตรีมีศัตรู้ตรองตรึก คะเนนึกอยู่เป็นนิตย์ในจิตหวัง
แม้นเมินหมิ่นมิได้ขาดจะพลาดพลั้ง ชายจะชิงหญิงจะชังชวนเป็นเชิง
ถ้าจะคิดไปข้างทางค้าขาย อย่าเสียดายลมล่อยอให้เหลิง
ซื้อก็ง่ายขายก็คล่องด้วยต้องเชิง ทำรื่นเริงพูดปลอบให้ชอบคำ
หญิงเรียกแม่ชายเรียกพ่อง้อให้ซื้อ ผู้ใดหรือจะไม่ชมว่าคมขำ
ถ้าปากร้ายชายด่าว่าระยำ ฟังน้ำคำแล้วก็เครื่องเคืองระคาย
อันวาจาอัชฌาสัยไม่ลงทุน มีแต่คุณประโยชน์ไม่โหดหาย
ถ้าผู้ผิดคิดไม่ชอบเข้าลอบตาย ทั้งหญิงชายเหมือนกันสำคัญสิ้น
อาวุธใดในพิภพไม่ลบปาก ถึงน้อยมากฟันฟาดขาดเป็นสิน
จะเป็นตายดีร้ายจะขายกิน ในโลกสิ้นสามภพจบเจรจา
ฯลฯ
ขอจบเรื่องเบื้องหลังครั้งพิเภก โหราเอกลือจบสยบสยอง
ข้าพระเจ้าผู้ประดิษฐ์คิดจำลอง ให้คล้องจองผูกกลอนไว้สอนใจ
ฯลฯ
ด้วยของเดิมสั่งสอนกลอนไม่ชัด เราจึ่งจัดบทแบบเข้าแอบแฝง
ให้อ่านง่ายปลายต้นนุสนธ์แสดง นามเราแต่งมหัดชาวังหน้าเอย