03 กุมภาพันธ์ 2552
เวณิชวาณิช “อันความกรุณาปราณี จะมีใครบังคับก็หาไม่ หลั่งมาเองเหมือนฝนอันชื่นใจ จากฟากฟ้าสุราลัยสู่แดนดิน”
อันว่าความกรุณาปรานี จะมีใครบังคับก็หาไม่
หลั่งมาเองเหมือนฝนอันชื่นใจ จากฟากฟ้าสุราลัยสู่แดนดิน :
เป็นสิ่งดีสองชั้น ; พลันปลื้มใจ แห่งผู้ให้และผู้รับสมถวิล :
เป็นกำลังเลิศพลังอื่นทั้งสิ้น : เจ้าแผ่นดินผู้ทรงพระกรุณา ,
ประดุจทรงวราภรณ์สุนทรสวัสดิ์ เรืองจรัสยิ่งมงกุฎสุดสง่า ;
พระแสงทรงดำรงซึ่งอาชญา เหนือประชาพสกนิกร ,
ประดับพระวรเดชวิเศษฤทธิ์ ที่สถิตอานุภาพสโมสร ;
แต่การุณยธรรมสุนทร งามงอนกว่าพระแสงอันแรงฤทธิ์
เสถียรในหฤทัยพระราชา , เป็นคุณของเทวาผู้มหิทธิ์ ;
และราชาเทียมเทพอมฤต ยามบพิตรเผยแผ่พระกรุณา
ฉะนั้นยิว , แม้อ้างยุติธรรม จงกำหนดจดจำไว้ด้วยว่า
ในกระแสแห่งยุติธรรมา ยากจะหาความเกษมเปรมใจ :
