กลอนนักปราชญ์

จะไม่ขอพึ่งพิงสิ่งศักดิ์สิทธิ์
จะไม่ขออิทธิฤทธิ์บันดาลผล
จะไม่ขอมนต์เสกลงเลขยนต์
จะไม่ขอเล่ห์กลดลบันดาล
จะใช้สมองและสองมือ
จะยึดถือคุณธรรมเป็นแก่นสาร
จะขยันหมั่นเพียรนานและนาน
จะสืบสานยุติธรรมประเทศไทย

อาขยาน ปากเป็นเอก

ปากเป็นเอก เหมือนเสกมนต์ใช้คนเชื่อ ฉลาดเหลือวาจาปรีชาฉาน
จะกล่าวถ้อยร้อยคำไม่รำคาญ เป็นรากฐานเทิดตนพ้นลำเค็ญ
เลขเป็นโทโบราณท่านสั่งสอน เร่งสังวรเวี่ยไว้ใช้ว่าเล่น
การคำนวณควรชำนาญคูณหารเป็น ช่วยให้เด่นดีนักหนารู้ค่าคน
หนังสือเป็นตรีวิชาปัญญาเลิศ เรียนไปเถิดรู้ไว้ไม่ไร้ผล
ยามยากแค้นแสนคับไม่อับจน ได้เลี้ยงตนด้วยวิชาหาทรัพย์ทวี
ชั่วดีเป็นตราประทับไว้กับโลก ยามวิโยคชีพยับลับร่างหนี
ที่สูญแท้ก็แต่ตัวส่วนชั่วดี คงที่เป็นลือทั่วชั่วฟ้าดิน

บาป

ธรณีนี่นี้ เป็นพยาน

เราก็ศิษย์มีอาจารย์ หนึ่งบ้าง

เราผิดท่านประหาร เราชอบ

เราบ่ผิดท่านมล้าง ดาบนั้น คืนสนอง




กลอนสุดท้ายของ"ศรีปราชญ์"กวีเอกของไทยในยุดสมัย

สมเด็จพระนารายณ์มหาราช

นับถอยหลังก่อนสอบ

ไม่อีกกี่วันก็จะถึงวันแห่งการชี้ ชะตา ในอาชีพข้าราชอีกครั้งหนึ่งของ ชีวิตคนคนหนึ่ง ที่เคยผ่านการทำงานในอาชีพนี้มาก่อน
แต่ครั้งนี้เป็นการวัด ระดับความรู้ในวิชาความรู้กฎหมายล้วนๆ อีกหนึ่งเดือนนับจากนี้เรา คงมีแต่คำว่า ปกครอง ละเมิด และสาธารณะ ละสินะ
แระแล้วคำที่ว่า "ก่อนพูดเราเป็นนายคำพูด หลังพูดคำพูดเป็นนายเรา" มันก็เกิดขึ้นกับเราจนได้
เพื่อ พ่อแลแม่ เราต้อง ทำได้พร้อมข่าวดี แก่ท่าน ก่อนปี 2554

รักพ่อและแม่เสมอ
ต่อไปนี้จะมีแต่คำว่าในตาแห่งความปลื้มปิติเท่านั้น

เดินทางมาถึงทางแยก

การขับรถบนถนน เราต้องเจอทางแยกกี่แยกกว่าจะถึง ที่หมาย
ชีวิตเราก็เหมือนกัน กะมังที่ กว่าจะจุดหมายเราคงต้องเจอกับทางเลือก หลายทางเลือก เลือกที่เดินไปพบเจอกับสิ่งใหม่ที่รอเราอยู่ ข้างหน้า และเราจะไม่รู้ได้เลยว่าสิ่งเลือกนั้นจะเป็นอย่างไร จนเราจะได้พบมันและแก้ปัญหาที่อยู่ข้างหน้าให้ดีที่สุด ดั้งเช่นที่เรากำลังเจอกับมันอยู่ในตอนนี้